درد، عصا نیز لازم است.
سینوویت چیست؟
غشای سینوویال به لایه‌ای از غشاء در سطح داخلی کپسول مفصلی اشاره دارد که می‌تواند مایع سینوویال را برای روان کردن مفصل ترشح کند و تغذیه و متابولیسم را برای غضروف مفصلی، منیسک و سایر بافت‌ها فراهم کند. هنگامی‌که سینوویوم آسیب می‌بیند، واکنش‌های التهابی مانند قرمزی، تورم، گرما و درد رخ می‌دهد که بر عملکرد طبیعی مفصل تأثیر می‌گذارد.
در میان علل شایع آسیب سینوویال، عوامل ضربه‌ای شایع‌ترین هستند، از جمله رگ به رگ شدن، ضربه، ضربه‌های تیز، انسداد لنفاوی موضعی، افیوژن و سینوویت. سینوویت مزمن نیز یکی از علل شایع اضافه وزن و فشار طولانی مدت است.
آرتریت روماتوئید ناشی از عوامل خودایمنی است، آرتریت نقرسی ناشی از متابولیسم غیرطبیعی اسید اوریک است، سینوویت ناشی از خونریزی حفره مفصلی ناشی از اختلالات انعقادی است.
دوم، معاینه سینوویت.
اگر علائمی‌مانند تورم، درد، و تب موضعی را در مفاصل خود تجربه کردید، به دنبال مراقبت پزشکی باشید. در بین معاینات تصویربرداری مانند عکسبرداری با اشعه ایکس، CT و MRI، MRI بهترین اثر را دارد.تصویربرداری از غضروف مفصلی، رباط‌ها، کپسول مفصلی، منیسک و سایر بافت‌ها می‌تواند به وضوح وضعیت را مشخص کند.
در عین حال، بررسی روتین خون ضروری است. اگر تعداد گلبول‌های سفید افزایش یابد به معنای عفونت باکتریایی است، بنابراین باید تحت نظر پزشک با داروهای ضد باکتری درمان شود. آرتروسنتز همچنین می‌تواند آزمایش‌های بیوشیمیایی و کشت‌های باکتریایی را پس از به دست آوردن مایع سینوویال انجام دهد و امکان تشخیص دقیق تری را فراهم کند. یا با استفاده از آرتروسکوپ می‌توانید مستقیماً محل ضایعه در مفصل، میزان آسیب دیدگی را مشاهده کنید و نمونه بافت ضایعه را برای بررسی پاتولوژی خارج کنید 5 part hematology analyzer.
سوم، درمان سینوویت.
برای سینوویت حاد ناشی از تروما، آسیب خفیف معمولاً نیازی به درمان دارویی ندارد و کلید درمان بهبود است. توصیه می‌شود به مدت 3 هفته در رختخواب استراحت کنید، اندام آسیب دیده را بالا ببرید، فعالیت مفصل را کاهش دهید و توانبخشی مفصل را ارتقا دهید. برای سینوویت مزمن که به دلیل اضافه وزن بدن و فشار طولانی مدت ایجاد می‌شود، می‌تواند بار روی مفاصل را کاهش دهد.
برای آسیب سینوویال ناشی از عواملی مانند بیماری روماتوئید، نقرس و اختلالات انعقادی، لازم است بیماری اولیه بر اساس استراحت کافی درمان شود. توجه به این نکته ضروری است که بیشتر سینوویت استریل است و نیازی به آنتی بیوتیک (اغلب داروهای ضد التهابی نامیده می‌شود) ندارد. آنتی بیوتیک‌ها فقط باید توسط پزشک برای افرادی که عفونت باکتریایی تایید شده دارند تجویز کند.
اگر درد واضح است، می‌توانید برای تسکین درد از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی استفاده کنید، مانند کرم دیکلوفناک، کرم ترکیبی اسید سالیسیلیک و غیره، اما به پارگی پوست توجه کنید. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی خطر آسیب طولانی مدت گوارشی خوراکی را دارند و مصرف خودسرانه آنها توصیه نمی‌شود و در صورت لزوم فقط با راهنمایی پزشک قابل استفاده است.
اگر حرکات مفصل به شدت محدود شده باشد، گلوکوکورتیکوئیدها، هیالورونات سدیم و سایر داروها را می‌توان به داخل حفره مفصل تزریق کرد که می‌تواند روانکاری مفصل و اثرات ضد التهابی را افزایش دهد، عملکرد مفصل را به سرعت بهبود بخشد و درد را تسکین دهد. با این حال، این روش تهاجمی‌است که خطر عفونت را افزایش می‌دهد و نیاز به یک پزشک مجرب برای مدیریت آن دارد.